We ontmoetten elkaar in een café in Amsterdam. Midden zestig is hij. Hij vertelde over zijn leven. Hij was ondernemer geweest. De zaken waren goed gegaan. Min of meer toevallig had hij in 2008 zijn zaak verkocht. Wat had hij daar geluk mee gehad, zo vlak voor de crisis. Nu hoefde hij niet meer te werken. Hij was net terug van een korte trip naar zijn vakantiehuis in Spanje.

Maar er waren natuurlijk veel meer verhalen over zijn leven. Hij vertelde ook over zijn gezin. Dat hij een poosje nauwelijks contact kon krijgen met zijn dochter. Dat er een geheim speelde in haar leven en dat hij totaal niet in de gaten had wat dat was. En dat zij het zelf niet durfde te vertellen. Totdat het niet langer ging. Heerlijk vonden ze het beiden om nu weer een goede relatie te hebben.

Lange tijd had hij gedacht te weten hoe de wereld in elkaar zat. Overtuigd evangelisch christen als hij was. Maar die tijd lag achter hem. Met zijn hart geloofde hij nog wel, met zijn hoofd was hij agnost geworden. En vriendschappen! Sommige hadden lang geduurd, andere maar kort. Een bepaalde vriendschap had lang geduurd, maar was toen verwaterd. Kort geleden echter had die ander hem gebeld, toen die op sterven lag.

Ook ik deelde fragmenten van mijn levensverhaal. Als boerenzoon had ik geleerd om aan te pakken. Uit mijn CV had hij al begrepen dat ik van studeren houd. Ik vertelde hem dat ook anderen dat was opgevallen, maar dat ik daar zelf zelden stil bij sta. Ik ben gewoon nieuwsgierig. En analytisch. Heerlijk vind ik het om grote hoeveelheden informatie te ordenen en te duiden. En er een stukje over te schrijven.

Er waren kruispunten geweest in mijn leven. Momenten waarop ik moest kiezen. Keuzen die van grote invloed zouden zijn op de rest van mijn leven. Over de keuze van mijn studie. Econometrie als eerste studie was indertijd wel logisch, want ik was gek op Wiskunde en Economie. De keuze voor Theologie na mijn promotie in de Toegepaste Statistiek had wat meer voeten in de aarde gehad. Nu ga ik wéér verder, met als trefwoord: 3.0.

Allebei kwamen we erachter dat we het geweldig zouden vinden om ons levensverhaal wat concreter woorden te geven. Om de overwegingen op die kruispunten te duiden. Om de rode draad scherper te krijgen, met meer zelfkennis als resultaat. En dit dan te delen met bijvoorbeeld een paar geliefden. Of om achter te laten, als erfenis voor die geliefden als wij er niet meer zouden zijn.

Deze ontmoeting is voor mij een stimulans geweest om de Cursus Levensverhaal die ik met een paar vrienden heb opgezet, in de markt te zetten. Eerst als proefproject, waar wij ook zelf aan meedoen. Om zelf het proces goed te kennen: de vier workshops, het weekend. Om ons eigen verhaal vorm te geven. In april gaat dit proefproject van start. Heb je zin om aan te schuiven? Er is nog plek en je bent welkom.